ruin

ruin, ruine (v.; ruinen) ‘geheim (overleg), mysterie; rune, Germaans schriftteken’

Overgeleverde vormen
Oudsaksisch rūna ‘vertrouwelijk gesprek, raad’, Oudhoogduits rūna id., girūni ‘geheim’, Oudengels rún ‘mysterie, geheim, toverspreuk; Germaans schriftteken’, Oudnoords rún ‘toverspreuk, geheim; Germaans schriftteken’, Gotisch runa ‘mysterie; plan; raad’

Oudgermaanse vorm
*rūnō

Duiding/etymologie
Van dezelfde wortel ook het werkwoord *rūnōjaną (vanwaar o.a. Middelnederlands runen, ruynen ‘fluisteren; een geheime bespreking houden’ en later Nederlands ruinen ‘fluisteren’). De vorm rune is langs het Duits aan het Oudnoords ontleend. Zie ook helleruin en helleruine.

Terug naar het overzicht van wichtnamen.

Geef een reactie

Vul je gegevens in of klik op een icoon om in te loggen.

WordPress.com logo

Je reageert onder je WordPress.com account. Log uit /  Bijwerken )

Facebook foto

Je reageert onder je Facebook account. Log uit /  Bijwerken )

Verbinden met %s

Deze site gebruikt Akismet om spam te bestrijden. Ontdek hoe de data van je reactie verwerkt wordt.