| 925 |
Rutger reedde—ging ter roemhalle, |
|
stond op stapel,1 bezag het steile dak |
|
met goud begeven en Grendels hand: |
|
“Voor deze aanblik zij de Alheerser |
|
dadelijk dank. Veel deernis leed ik |
| 930 |
van Grendels gram. Immer mag God verrichten |
|
wonder na wonder, de Weidse Hoeder. |
|
Het was onlangs dat ik niet van enig leed |
|
of wee verwachtte in dit wijde leven |
|
gered te worden, toen rood geverfd |
| 935 |
het beste van huizen verbloedigd stond, |
|
een wijdreikend wee voor de wijzen tezamen |
|
die er niet op rekenden dat ze te ruimer tijd |
|
het landwerk van lieden tegen leeddoeners weerden, |
|
duivels en droezen. Een degen wrocht nu |
| 940 |
door macht van de Heer een heldendaad |
|
die we allen niet eerder in wijsheid |
|
verzinnen konden. Wat, dat zeggen mag |
|
zulk een juffrouw als die van die jongen beviel |
|
in het mensengeslacht, mocht ze leven nog, |
| 945 |
dat de goede Metend haar gunstig ware |
|
bij haar barenswerk. Nu, Bijwolf, wil ik dij, |
|
beste van kerels, als een kind van mij |
|
in dit leven liefhebben. Houd nu lang en goed |
|
deze nieuwe sibbe. Het zal dij nergens schorten |
| 950 |
aan wereldse wensen waar ik bewind over heb. |
|
Heel vaak mat ik om minder een loon toe, |
|
een schattenhulde voor een schameler man, |
|
armer in zeges. Du heefst eigenhandig |
|
als degen volbracht dat dijn dadenroem |
| 955 |
voor eeuwig leeft. Moge de Alheerser |
|
dij met goed begelden zo Hij al gegeven heeft!” |
|
Bijwolf reedde, bloed van Egde: |
|
“We voerden dat gevecht met volle gunst, |
|
dat ijverwerk tegen het onbekende, |
| 960 |
waagden woedend. Ik wenste te meer |
|
dat du hem zelf nog bezien konst, |
|
de valmoede vijand in volle tooi! |
|
Ik dacht hem behendig met harde klemmen |
|
aan zijn sterfbed vast en stil te binden, |
| 965 |
dat hij door mijn vermogen hier zou |
|
liggen in levensstrijd, als niet zijn lijf ontkwame. |
|
Ik mocht hem niet tegen Metends wil |
|
de vlucht hinderen, hield hem niet vast genoeg, |
|
de moordmoedige. Te machtig was |
| 970 |
die vijand te voet, doch zijn vinnige hand |
|
liet hij liggen voor lijfsbehoud, |
|
zijn arm en schouder. Geen enkele hulp |
|
mocht die klaaglijke kerel kopen daarmee. |
|
Niet te langer leeft die leedbrenger, |
| 975 |
door zonden bezwaard, want zeer heeft hem |
|
in nijdgreep nu nauw bevangen, |
|
bitter gebonden. Daar verbeiden zal hij, |
|
door misdaad geverfd, de machtige doem, |
|
hoe de schone Metend hem beschikken wil.” |
| 980 |
Toen was Eglefs zoon2 de zwijgzamere |
|
in krasse woorden over krijgswerken, |
|
nadat edelingen door eenmans kracht |
|
aan het hoge dak de hand schouwden, |
|
de vingers des vijands. Op vooreind was |
| 985 |
elke strijdnagel meest aan staal gelijk, |
|
de handsporen van de heidenkrijger, |
|
zijn ijzige angels. Iedereen zei |
|
dat niets van het harde hem havenen wilde, |
|
geen eergoed ijzer, dat het van die aanvaller |
| 990 |
de bloedige buithand verbreken wilde. |
Taaldacht 