Kwam de dag die zou komen. De kenmerkende, langlevende verschijning van Taaldacht is niet meer, is geweken voor iets anders. Het was onvermijdelijk, maar niet de bedoeling dat het gisteren al gebeurde, zonder de nodige voorbereiding. Omdat er ongetwijfeld vragen over zullen zijn, en mogelijk onvrede, zal ik hier een kleine uitleg geven.

Taaldacht draait sinds haar aanvang in 2010 op de servers & software van het bedrijf WordPress. Daar heeft de gebruiker de keuze uit een boel verschillende opmaken, die vervolgens tot op zekere hoogte kunnen worden aangepast naar eigen smaak. De oude van Taaldacht werd al jaren niet meer verzorgd door WordPress, waardoor er hardnekkige euvels in konden sluipen, met name in de vorm van onvolledige vertaling. Menig lezer ware net als ik getergd door het zien van “by” in stede van “door” voor de naam boven elk bericht.

Ondertussen zocht ik al geruime tijd naar een opmaak die meer een tijdschrijft dan een weblog betaamt, met de koppen van meerdere stukken in één oogopslag en minder overheersing door vaste afbeeldingen. Dus zat ik achter de schermen te spelen met de demo’s van andere opmaken, altijd voorzichtig dat ik niet bij vergissing op “instellen” klikte, want oude opmaken die niet meer ondersteund worden zijn na wisseling niet meer terug te krijgen. Maar gisteren dwaalde ik dus toch. Vervolgens moest ik de nieuwe opmaak zo snel mogelijk tot een meer aanvaardbare gestalte hameren.

De verandering is ingrijpend. Waar de oude Taaldacht een sterk bekaderde huisstijl had, met de oude vertrouwde beuk bovenaan, is hier meer de nadruk op de stukken zelf, met meer ruimte en strakkere, beeldvullende verluchting. Ik ben altijd vrij zorgvuldig en kieskeurig geweest in het kiezen van de afbeeldingen die ik boven de berichten zet, en nu vind ik die beter tot hun recht komen.

Het is nog wat onwennig en er zitten nog oneffenheden in, maar die worden gaandeweg glad geschaafd. En beuk en beeldmerk zullen ook terugkeren. Ergens.