Sterrekundigen hebben onlangs een dwaalster ontdekt, twintig lichtjaar hiervandaan, die mogelijk bewoonbaar is. De dwaalster bevindt zich op een gunstige afstand in een baan om de rode dwerg Gliese 581, maar wel zó dat zij die altijd dezelfde zijde toekeert, net zoals de maan tot de aarde. De ene zijde is dus altijd verlicht en zeer heet, de andere duister en zeer koud. Gebeurlijke menselijke bewoning zou zich dan grotendeels moeten beperken tot het eeuwige schemergebied.

Geestdriftige zielen waren terstond aan het noemen geslagen en kwamen met Gloaming, oftewel ‘(avond)schemering’. Het is een degelijke en toepasselijke naam, die ook past in de taal. De eer van het noemen was echter al vergeven aan de hoofdontdekker, professor Steve Vogt van de Universiteit van California, Santa Cruz. Hij heeft haar stellig en liefdevol tot Zarmina gedoopt, naar zijn vrouw.

Planet Zarmina. Slechte films flitsen door het hoofd bij het horen van zo’n naam. En het viel al niet mee om sommige daarvan voorgoed en grondig uit de geest te bannen.

Maar afgezien daarvan, is het niet iets te veel van het goeie om een hele wereld naar een enkele ziel te noemen, helemaal als het iemand betreft die op de plaats zelf niet echt ter zake doet? En wie weet is het wel een bijzonder onaangename plek om te wonen. Je weet het niet. Het is ook mogelijk dat Zarmina al bewoond is en we het ook nog eens aan de stok krijgen met bloeddorstige Zarminezen. Zou professor Vogt zulks overwogen hebben?

Ik scherts. Maar toch.