Een kort en wat persoonlijker verhaal deze keer. Een vrij onthutsende en ook ontroerende ervaring overviel mij laatst op een mooie, vredige dag op het Drentse land. Ik stond in het gras tussen de bomen terwijl de vogels zongen, en het was alsof ik er op dat ogenblik niet werkelijk was, maar alsof ik de bitterzoete herinnering eraan beleefde vanuit een door oorlog of burgeroorlog verscheurde toekomst. Het voelde alsof ik –mijn oudere zelf– ieder ogenblik zou ontwaken in het werkelijke, vreselijke heden van 2025 of zo.
Nadat de knoop uit mijn maag was verdwenen –en ik voel hem weer als ik terugdenk– besefte ik dat een ervaring als deze volkomen nieuw voor me was. Ik had er ook nog nooit over gelezen of van gehoord en ik wou er een woord voor hebben. Het was zeker geen déjà vu, want dat is alsof je iets opnieuw beleeft, terwijl dit meer was als de beleving van verleden, heden en toekomst in één. Het was een soort van voorgevoel, en ik kan me ook een omgekeerde hoedanigheid voorstellen: het beleven van een akelig ogenblik als ware het een herinnering vanuit een betere toekomst.
Kennen anderen dit? Hoe zou zoiets heten? Een toekomstherinnering? Een nu-is-toen-ervaring?
Taaldacht 
Mogelijkerwijs..wellicht., is het een zgn. “uittreding”,..natuurmystiek, vaak bij klaarlichte dag. Een tijdloos gevoel, helder licht, vaak vreugdevol,..ook wel weemoedig ‘Ik ben hier meer geweest, maar in een andere tijd” (vage herkenning, …alles is één” Niet verder te omschrijven,) Het is een heel bijzondere ervaring, slechts degenen die het zelf hebben meegemaakt, hebben er ook besef van, zekerheid,(?) ,…Op dit terrein is veel mogelijk. Ook verzinsels….. “Zij die weten zeggen niet, …zij die zeggen weten het niet” Gewoon iets waar je verheugd over mag zijn, bescheidenheid is zeker van toepassing. Gefeliciteerd.
Tijd is relatief, alles wat is was en zal (kunnen) zijn is ook nu al (ergens) in potentie aanwezig… Drentse is oud (heide ns) land..Misschien was het even als een “kruisen van verschillende tijden”, soort visioen dat wel of niet ooit waar kan worden? Misschien staan we in deze periode wel op een kruispunt en ving je even glimp op van één van de mogelijkheden… Kan me “knoop in maag” gevoel indenken, (ik) blijf vol goede moed hopen en vertrouwen op vredige koers …:)
Een ook voor mij bekend “gevoel” het is een titel en onderwerp van een volkszangachtige zangtekst die ik aan het schijven ben gegaan na zelf dergelijke ervaringen gehad te hebben. Het is een “dreigend voorteken”, een naar toekomstvisioen en een slecht voorgevoel; “vuurspooksel”, dit is het woord dat wij er hier op de Mark aangeven.
“It zit so deep in mie, det gemood so old”
“Ik see it in’t vuiersmook”
“Ik see it in’t moore nat”
“Bo, meare der nachte, spooksel van’t vuurlaand”
“Ken oos nii det wie oos bewaarn söld”
“N gemood so slim”
“Vuurspooksel, oet n’n laand so grim”
Luid het refrein
Een ieder is vrij om te denken wat hij wil, natuurlijk. Ik heb nooit iets van nadeel ondervonden, ook niet van dreiging, In tegendeel, het is een positieve gift.De mens is, als regel, meer dan zijn spooksels. Toch maar iets meer zeggen.?!
C.G von Jung zegt dat de mens met het collectief onbewuste verbonden is. Dat betekent dat hij, in de ziel verbonden is met alles wat leeft, of geleefd heeft, en ervaring heeft opgedaan. de mens is ondedeel van de hele totaliteit van “De schepping”Het verstand, Het logisch denken heeft zich ontwikkeld uit de intuïtie, Innige verbondenheid met alles wat leeft, en geleefd heeft wordt ook wel God genoemd, Dit is m.i.niet normaal te duiden.(sic)
Dan maar de laatste opmerking mijnerzijds, en ook wat cryptisch…”De mens is, ..voor een tijd,.een plaats van God, Omdat in naam van deze Onbevattelijke Entiteit eindeloze oorlogen worden gevoerd, vind ik het mijnerzijds ongepast om hier verder over iets te zeggen. Wellicht mag ik degenen die hier meer van willen weten, wijzen op de Nederrijnsche mystiek, grote vertegenwoordiger hiervan is Meister Eckhart.
Thats all folks, (aardig gedichtje overigens)
Ik ben absoluut niet thuis in dat soort dingen, maar heb zelf wel eens – zoals de meesten van ons, ook de grootste cynici ter zake, daar ben ik zeker van – dat soort ervaring gehad (ook déja-vu’s/déja-vécu’s trouwens). Ik zoek niet naar verklaringen ervoor, ik kan leven met de gedachte dat we, ondanks al onze veronderstelde kennis, zo goed als niks weten. Maar je verhaal deed me wel denken aan de Engelse uitdrukking “Someone is walking over my grave”, waarvan hier de verklaring is weergegeven: http://www.phrases.org.uk/meanings/someone-is-walking-over-my-grave.html . Geen idee of er een soortgelijke Nederlandse uitdrukking is.
Het zou een tijdelijk intens versterkte vorm van dagdromen kunnen zijn waarbij we ‘droombeelden’ (gedachten, beelden over iets wat zich in de toekomst zou kunnen voordoen en dus irreëel is) in wakkere toestand plots even gaan inwisselen en omwisselen met onze gewone werkelijkheidsbeleving die we normaal altijd als een reëel ‘heden’ aanvoelen, zij het niet steeds scherp bewust.Tijdens zo’n moment keert dus ook alles om: het gedachte (irreële) toekomstbeeld wordt dan tijdelijk ervaren als een ‘reëel heden’ terwijl het normale ‘reële heden’ dan overkomt als een ‘irreëel verleden’ (=herinnering). Het ene kan ook het andere induceren: een (al te) intens beleefde bekommernis om het verlies van een geliefd ‘reëel heden’ kan het vijandige ‘doemdroombeeld’ actief oproepen waarbij het geliefd ‘reëel heden’ daartegenover als een ‘irreëel verleden’ en dus als een soort ‘herinnering’ (aan een verloren iets) kan worden ervaren. Je zou het – in dit geval – een ‘nare dagdroom’ of een ‘dagmerrie’ kunnen noemen. Zolang dit bij een uitzonderlijk tijdelijke belevenis blijft is er niets aan de hand. Als dit zich veelvuldig zou herhalen, lijkt het me aangewezen gepast advies in te winnen.
Best een acceptabele visie, de vorige ook trouwens. Plezierig dat zo veel verschillende aspecten aan de orde komen. Toch een lichtelijk voorbehoud gemaakt,..het volgende;
Hoe verklaart u het gevoel van euforie, even a split second, buiten de werkelijkheid van het dagelijks leven te staan, boven zichzelf uitgetild te worden, door helder licht omgeven te worden, totale verbondenheid te voelen met alles in de naaste omgeving?
Zichzelf als het ware, op afstand te zien, voor een heel kort moment, alle geluiden duidelijker te horen, door licht omgeven te zijn.???
Als uiterst zeldzaam en incidenteel gebeuren, en verder zonder enige stress, of achterliggende persoonlijke problematiek?. Er zijn nog mysteriën, en ze geven soms een andere kijk op de dagelijks)e werkelijkheid. Ik denk ook dat we vaak te veel willen rationaliseren, uit ..vrees(?).(waarom?, waardoor?)
Beste, verklaren = rationaliseren = oplossen van ‘mysteriën’ en daarom hier even géén ‘logische’ verklaring zoeken van het door U beschreven fenomeen. Door de constitutie, de gevoeligheid en de beïnvloedbaarheid van ons brein en alleen daardoor kan een mens van alles en nog wat voelen en ervaren, ook dingen die niet kloppen met onze directe als ‘objectief’ bevonden waarneming en met de ‘normale’ (=sociale) associaties die we hiermee in ons brein maken of oproepen, onder meer ook associaties van tijd en plaats. De sociale codes (op velerlei niveaus en lagen) bepalen wat ‘normaal’ is en wat niet en dus meteen ook wat sociaal (gedragsmatig) aanvaardbaar, leefbaar of draaglijk is en wat niet. Men noemt dit het ‘normale menselijke functioneren’. Het is allicht wat kort door de bocht maar toch: alleen in de slaap en in de droom kan de mens volkomen vrij en dus ook (sociaal) ‘abnormaal functioneren’. Mijns inziens is dromen evenwel niet noodzakelijkerwijze verbonden met de slaap maar kan een mens ook ‘dromen’ in volkomen wakkere toestand, zij het dat een (onaangename) botsing met het ‘normale menselijke functioneren’ dan niet uitgesloten is. Aangezien de mens per definitie een sociaal actief wezen is, gericht op existentieel lijfsbehoud in samenhang met zijn (leef)groep, zal hij instinctmatig het ‘dag-dromen’ vermijden of verdringen en compensatie voor één en ander zoeken en vinden in de slaap en in zijn (slaap)dromen. Daarom ook is slapen nodig en gezond en is (slaap)dromen verrijkend, bevredigend en bevrijdend en bovendien leerrijk. “I had/have a dream…”
Duidelijke en heldere omschrijving van het gegeven. Ons brein is een fantastisch orgaan.
Een onaangename gewaarwording Olivier… Naar om te horen.
Ikzelf heb nu al een jaar of tien het gevoel van ‘naderende doem’, maar dat komt meer voort uit hetgeen ik om me heen zie veranderen – en niet ten voordele.
Misschien heeft dat met mijn persoonlijke situatie van doen.
Maar ook nationale en wereld politiek is tegenwoordig niet meer te ontlopen.
Dat heeft veel voordelen, maar ook erg veel nadelen.
Zeker als je hier gevoelig voor bent.
Zo helder als jij heb ik nog geen ervaringen gehad, wel ken ik het gevoel dat een plaats doordrenkt is van ‘negativiteit’, ik wil er dan ook het liefst zo snel mogelijk vandaan.
Vanuit mijn voorliefde voor oude Noord-Nederlandse vertellingen, sprookjes en overleveringen ben ik bekend met hetgeen je hier omschrijft.
In Groninger overleveringen (tot in de 20ste eeuw) wordt jouw ervaring benoemd met het woord ‘voorloop’ (veurloop).
Gevoelige mensen nemen plots een situatie waar, die er in werkelijkheid niet is, maar die een voorbode is van onheil dat later te gebeuren staat.
En ik hoop werkelijk dat jouw ervaring geen voorloop is.
De voorloop staat naast de naloop, een vergelijkbare ervaring, een beleving van een intense gebeurtenis, die echter niet in de toekomst, maar in het verleden ligt.
Er zijn dus al woorden voor jouw ervaring.
Maar nieuwe zijn natuurlijk nooit weg.
😉
Groet,
Eric
Bedankt voor de belangwekkende gedachten, beste mensen. Ik ga het nog eens verder overdenken.
Eric, het lijkt inderdaad een soort voorgevoel, of voorloop zoals je zegt, maar het meest opvallende is toch wel dat ik op dat ogenblik het heden als een herinnering ervoer. Hoe dan ook, de gehele belevenis zal ongetwijfeld ingegeven zijn door de zorgen die ik met je deel, want ik voorzie een genadeloze ontwrichting van de samenleving.
Momenteel leven we in erg interessante tijden, en volgens een Chinees gezegde is dat niet echt een prettig idee.
De huidige problemen waar Europa mee geconfronteerd wordt doen me denken aan de nadagen van het Romeinse rijk waarbij tienduizenden Gothen, opgejaagd door stammen van de onmetelijke oosterse vlakten, de landsgrenzen overspoelen in een poging een goed heenkomen te vinden.
Maar dan nu in tegengestelde richting.
We zien hoeveel moeite het kost om de trage moloch Europa adequaat te laten reageren. Nog lang geen eenheid.
Hopelijk vinden we gezamenlijk een weg om angst en dreiging het hoofd te bieden.
Ja, het zijn zeer zorgelijke tijden. Ook Rudolf Steiner en Bernard Lievegoed (beiden antroposofen) voorzagen dat (grote ontwrichting en strijd) en schreven er al over, “voor-spelden” het vooral voor periode na 2020.. In die tijd plaatste jij ook jouw ervaring.
Voor-spellingen .. Komt het van het engelse woord “spell”?
zouden zij soms ook iets op kunnen roepen dat anders achterwege zou blijven (self-fullfilling?)? Ik weet dat het tegen bij-geloof aanhurkt. Het is schemergebied, maar wel een laag in de mens die deel uitmaakt van totale geschiedenis/ontwikkeling (bewust/onbewust). Misschien goed:respectvol erkennen als deel van totaal, maar er boven uit rijzen (als waterlelie in bloei:).. Ik begrijp dat je wilde afronden, maar wilde toch ook graag nog Steiner’s “voorzien” nog vermelden.