In het oude Groningen werden verhalen verteld van een grote, lompe, zwarte, helse spookhond, met ogen gloeiend als kolen en groot als theekoppen, die op en om de wierden doolde. Men noemde deze de Borries. Een dergelijke zwarte spookhond komt over de hele wereld in verhalen voor; soms is het een betrekkelijk goedaardig wezen, maar meestal is het een gevreesde verschijning. Zo is er in het Engelse Norfolk en omstreken Black Shuck, die veel gelijkenissen met de Borries vertoont. Vergelijk ook Garmr, doder van de god Týr in de Oudnoordse mythologie. Verder weg van huis is Cerberus, bewaker van Hades in de Griekse en Romeinse mythologie.

Volgens het Etymologisch dialectwoordenboek is er voor Borries geen duiding beschikbaar. Dat euvel kan wellicht worden verholpen. Naast Borries bestaan er in de streektalen van Groningen overigens ook de vorm Burries id. en, met wijdere betekenis, het woord barries ‘grote hond; stevige jongen; fors persoon’.

Als we zien hoe het Gronings mirreg heeft naast Nederlands middag en binnen het Gronings het jongere borre ‘slee’ naast bodde ‘slee’ bestaat, dan wordt meteen al duidelijk dat er in het Gronings een neiging is om -dd­- als -rr- uit te spreken. Zie ook Gronings morries naast Nederlands moed, waar bovendien de uitgang -ies een latere ontwikkeling lijkt. Het is dan ook aannemelijk dat Borries van een oudere vorm als bodd- komt.

Het woord lijkt dan een voortzetting te zijn van (oostelijk) Middelnederlands bodde/budde ‘spook’, een woord waar overigens ook geen duiding voor is. Het is mogelijk te verbinden met een werkwoord dat we nog tegenkomen in Zuid-Nederlandse vormen als boddelen ‘stommelen, rommelen’, in Duits buddeln ‘in het zand woelen’ en in Fries bod(z)je ‘sloven, zwaar werk verrichten; zich moeizaam voortbewegen’. Het Gronings zelf heeft overigens ook bodder ‘werkezel, sloof’. We kunnen bodde/budde dan vergelijken met het bekende Nederlandse woord boeman, dat oudere vormen als boeseman en boesman kent en zo te verbinden lijkt met boezen ‘stommelen; lawaai maken; kloppen’ (zie ook Fries bûzehappert ‘boeman’ en bûzeman id.), al kan het zijn dat boezen als werkwoord een latere afgeleide is van boeseman en het eerste lid boese- oorspronkelijk iets heel anders betekende; wellicht is het verwant aan woorden als boos ‘verbolgen’, buizen ‘zuipen’ (eigenlijk ‘opzwellen door drank’), Middelnederduits bussen ‘opzwellen’ en Engels to boast ‘opscheppen, dik doen’.

En zo komen we ook bij een andere mogelijke duiding voor bodde/budde (en dus Borries); dat het van dezelfde wortel is als Nederlands buidel, Nieuwijslands budda ‘geldbuidel’, Oudengels budda ‘kever’ en vermoedelijk ook Noord-Hollands bodde ‘viskaar’ en Engels bud ‘bloemknop’, en zo een eigenschap van bolling, ronding en gezwollenheid aanduidt. De Borries werd dan ook als groot en lomp gezien en de (ogenschijnlijk jongere) variant barries wijst op dezelfde eigenschap. Vergelijk ook het Groningse bijwoord bodde ‘zeer, erg’, dat hiermee te verbinden lijkt.

Of het woord Borries oorspronkelijk komt van een wortel in de trant van ‘bollend, gezwollen’ of van een wortel die ‘stommelend, woelend’ betekent, het is goed mogelijk dat beide wortelen uiteindelijk van invloed zijn geweest. De voorstelling is in elk geval een indrukwekkende.