Het mag inmiddels duidelijk zijn dat ik me graag verdiep in de Germaanse mythologie. Uiteraard kennen wij deze grotendeels via de Scandinavische (Noord-Germaanse) overlevering, maar er zijn meer dan genoeg sporen te vinden in ons eigen erfgoed. Zo ook in onze taal. Sowieso, taal en cultuur zijn eigenlijk niet van elkaar te scheiden, dus een grote belangstelling voor (een) taal en haar ontwikkeling gaat vanzelf … Lees verder Wezens uit de oude wereld
In Middelnederlandse geschriften is het geheimzinnige woord belewitte te vinden. Ik zou het zelfs een kleinood noemen. De betekenis van het woord is flink veranderd in de loop der eeuwen. In de oudste vermeldingen betekende het nog zoiets als ‘goede geest’; later veranderde dat in ‘toverheks’. Het woord bestaat nog in enkele hedendaagse streektalen in de verbasterde vorm beeldwit, met de minder spannende betekenis ‘slaapwandelaar’. … Lees verder Die belewitte elven
In het Etymologisch Woordenboek van het Nederlands (EWN) staat iets geks. Bij het lemma man is te lezen dat het teruggaat op de Proto-Indo-Europese (pie.) stam *mon-. Tot zover niet gek. Maar dan staat er: De wortel pie. *mon- wordt door sommigen beschouwd als ablautvorm van de wortel *men- ‘denken, geestelijk opgewekt zijn’, zie manen ‘herinneren aan’. Man zou in deze zienswijze betekenen ‘het denkende wezen’, een abstractie … Lees verder Het denkende wezen
Taaldacht 