Aranmánoth

Er zijn woorden wier klank en aanschijn mij terstond doen dromen over een land waar metaal en wielen schaars zijn, en plastic en beton niets minder dan het werk van kwade geesten. Ja, het is alsof welluidendheid en geheimzinnigheid niet van deze wereld zijn.

Aranmánoth is niet de naam van een roemrijke burcht in een mythisch en woest land waar koningen om hebben gestreden. Noch is het een duistere, bloed-verzegelde toverspreuk in een gewijde taal uit een heidens verleden, of hoe een vermaard en krachtig strijdros hiet in een groot half-verloren heldendicht. Nee, het is evenmin de naam van een scheerse whisky uit de Schotse Hooglanden.

Lees verder “Aranmánoth”

Toren

Het woord toren is een goed voorbeeld van een leenwoord dat wat klank betreft goed in het Nederlands past. Waarom zouden wij dan toch een inheems evenwoord willen smeden? Wel, enerzijds omdat evenwoorden altijd een verrijking voor de taal zijn, anderzijds omdat er zo veel mogelijkheden zijn om voor toren een bruikbaar en sprekend evenwoord te smeden. Het Nederlands heeft net als alle andere Germaanse … Lees verder Toren

O lief Nederlands

J.R.R. Tolkien, toch wel mijn grote voorbeeld, was hoogst gevoelig voor de klanken van een taal. Hij bedacht zijn Elventalen zó dat ze voor hem de opperste welluidendheid bezaten, maar ook dat de klank enigszins overeenkwam met datgene wat het woord moest aanduiden. In een van zijn brieven, waarvan later een heleboel zijn verzameld en uitgegeven, schreef hij: “It has been always with me: the … Lees verder O lief Nederlands